De Vlieg
Bloed en weke wonden.
Terwijl een zwarte vlieg de partituur voor mijn ogen steelt,
mijn noten kraakt en mijn vingers doet trillen.
Ver van de muziekschool met Nemesis in een nis bij de ingang,
tegenover de marmeren trappenhal die leidde naar het walhalla
met een houterig deuntje achter de deur van elk lokaal.
Een herenhuis, nu omgebouwd tot eettent met naakte bloemen.
Kordaat worstel ik mij door de weemoed.
Negeer het insect dat zich een Panamarenko waant.
Zoals toen vroeg opstaan gelijkstond met Proust, de lijdensweg de onze was
en wij vluchtige kruisen sloegen voor de soep.
Het insect houdt aan, ik ook.
De passie blijft en niet alleen voor hem aan het kruis.
De andere zal sneuvelen voor ik mijn laatste adem geef
en mijn hand het geronde vocht op zijn voeten streelt.
De schurftkop vliegt naar het raam achter de piano, vlak in de zon.
Het moment om toe te slaan.
Oh licht van smaad en eerlijke hoon, hier ga ik.
Klop de zwarte vlek met gesloten partituur tot moes en zie haar verleden rillen.
Reacties
Een reactie posten